Kennis, ervaring en onderbuikgevoel – De telefonisch triagist
12-12-2024 -Marije is al jarenlang werkzaam als triagist op het TriageCenter van Dokterswacht Friesland. Dé plek waar alle telefoontjes binnenkomen van alle inwoners uit Friesland die in de avond, nacht, het weekend of op een feestdag met spoed een huisarts nodig hebben.
“Het komt geregeld voor dat mensen per se gezien willen worden door een huisarts, terwijl ik dat niet nodig vind. Als ik hoor dat de huisarts op de spoedpost de situatie hetzelfde heeft beoordeeld als ik, dan denk ik: ‘Zie je wel, ik kan vertrouwen op mijn kennis, ervaring en onderbuikgevoel’. Als je veel boze mensen aan de lijn hebt, kan je dat best raken. Terwijl wij allemaal door en door geschoold zijn; dat beseffen mensen zich denk ik niet”.
Altijd ‘aan’ staan
Naast haar baan bij Dokterswacht, is Marije ook doktersassistent in een huisartsenpraktijk. Voor een buitenstaander lijkt dat werk misschien hetzelfde, maar Marije benoemt twee grote verschillen: bij Dokterswacht ken je de patiënten niet en heb je (zoals het hoort) veel vaker te maken met een spoedsituatie. Daarom is het bijzonder werk, vind ze: “Het gaat alle kanten op; veel meer dan in de huisartsenpraktijk. Het ene moment belt iemand met een hevig bloedende wond, het andere moment een sportblessure en daarna bel je met het familielid van iemand die zojuist thuis is overleden. Het is continu schakelen en altijd ‘aan’ staan”. Ieder telefoontje moet ze weer scherp zijn, een steekje laten vallen kan nare gevolgen hebben. Marije weet hoe ze met die druk om moet gaan. Ze praat met collega’s na een heftig telefoontje en kan het dan van zich afzetten.
Die heftige telefoontjes kunnen allerlei vormen aannemen. “Ik had eens een moeder aan de lijn wiens kindje hele vage (op het eerste oog ongevaarlijke) klachten had. Ik had een naar voorgevoel en liet het kind beoordelen op de huisartsenspoedpost. Bleek achteraf dat er leukemie was gediagnosticeerd… Dat zijn echt heftige dingen. Het geeft me een voldaan gevoel dat ik dan goed heb gehandeld en kan vertrouwen op mijn expertise“.
Mensen geruststellen
Het komt regelmatig voor dat mensen emotioneel of boos worden. Vaak is dat wanneer ze voor iemand anders bellen: een moeder van een jong kind of een volwassen man voor zijn zieke vader op leeftijd. Voor 7 van de 10 bellers is geen bezoek aan de huisartsenspoedpost nodig, omdat er geen spoedklachten zijn. Zij kunnen veilig en gerust wachten totdat hun eigen huisarts er weer is.
Sommige mensen accepteren dat niet. Marije: “Ze willen zichzelf of iemand anders helpen, wat natuurlijk heel goed is, en worden boos en gefrustreerd. Ik denk dat zij zich machteloos voelen. “Ik hoor dagelijks: Als mijn kind straks dood is, dan is dat jouw schuld”. Dat raakt mij wel, want ook ik ben een mens met gevoelens. Maar ik weet ook dat ik het door mijn kennis, ervaring en onderbuikgevoel bij het rechte eind heb. Als een advies nodig is, zie ik het als een belangrijke taak om mensen toch gerust te stellen.
Marije kan zich goed voorstellen hoe het is: “Jonge kinderen kunnen nu eenmaal nog niet goed vertellen wat ze voelen en waarom ze huilen. Ouders kunnen dan heel ongerust zijn en voor hen is het fijn om mijn advies te krijgen. Ik weet waar ik op moet letten en ben alert en getraind om alarmerende klachten te herkennen.
Marije gaat verder: “Het is heel fijn dat ik als triagist de meeste mensen wél gerust kan stellen en zo nodig door kan sturen naar de huisartsenspoedpost. Dat geeft veel voldoening en daar kan ik me op focussen.
Het is gewoon heel bijzonder en dankbaar werk!”.